geschiedenis – YaYamo'

aanleiding

Stichting YaYamo' is opgericht op 8 april 2015;
door Metje Marieke en Hans Brandsma.

Als zendingskinderen opgegroeid in het Toraja Mamasa gebied. Nog voortdurende verbinding met het gebied en de mensen heeft geleid tot het zoeken naar mogelijkheden om in samenwerking iets te kunnen betekenen voor de bevolking, met name de kansarme mensen.
In of nabij Sumarorong zal het eerste project van Stichting YaYamo' vorm krijgen: een Health & Care Home.
Hopelijk blijft het niet bij één project en zullen er nog meer volgen.

terugblik

Eind 1967 vertrok predikant Henk Brandsma met zijn gezin -vrouw Jolande en kinderen Metje Marieke, Niek en Hans- met de boot naar Indonesia om in het Toraja Mamasa gebied te gaan werken namens Zendingsdeputaten van de Christelijk Gereformeerde Kerk.

Na een onrustige tijd voor heel Indonesia kon hij zich gaan richten op het opbouwen van het werk waar zijn oom, dominee Arie Bikker 40 jaar eerder mee was begonnen. Als zendingspredikant had hij zo’n 200 gemeenten onder zijn hoede. Een belangrijk deel van zijn taak was het pastoraal adviseren en toerusten van voorgangers van deze gemeenten. Dagelijks vanuit Mamasa, maar ook op tournee verder het binnenland in soms zes weken achter elkaar van huis. Daarnaast werd ook verwacht dat hij als “manusje-van-alles” mede leiding gaf aan het dagelijks bestuur van de synode (BPS) onder meer als beheerder van de financiën. De hele periode van 8½ jaar Indonesia kan als hoogtepunt worden beschouwd, maar zonder twijfel kan van het opstarten van en les geven aan de Bijbelschool gezegd worden dat dit de meeste impact gehad heeft. Met de studenten is een speciale band ontstaan. Natuurlijk al tijdens het reguliere lesprogramma, maar tijdens het kennismakingstournee langs alle gemeenten in het kader van het afstuderen werd de band verdiept, een band die tot op vandaag de dag hecht is gebleken.

Sinds een paar jaar heeft Henk Brandsma een huis in Sumarorong dat hij als ‘uitvalsbasis’ kan gebruiken tijdens zijn halfjaarlijks bezoek aan zijn oude werkterrein. De bezoeken zijn uiteraard op persoonlijke titel, maar dat neemt niet weg dat het huis niet zelden wordt gebruikt als ‘verlengstuk van de Bijbelschool’. Of het nu gaat om een bijbelstudie met en voor jongeren of ‘upgrading’ en advies voor oud-leerlingen van de Bijbelschool, oude contacten worden aangehaald, nieuwe komen tot stand waarmee de verbondenheid mogelijk alleen nog maar sterker wordt.

verbinding

Die verbondenheid is er voor ons als kinderen ook. Natuurlijk vanuit een heel ander perspectief van de ‘onbezorgde jeugd’ ontstaan. We hebben ook gemerkt dat de band niet beperkt is gebleven tot kennissen uit de periode 1968-1976, die we als familie beschouwen, maar dat de band doorgaat op volgende generaties en daardoor steeds opnieuw versterkt wordt. In de afgelopen 40 jaar is er in het gebied veel veranderd, ontwikkelingen hebben niet stilgestaan, plaatsen als Mamasa en Sumarorong -beide belangrijk voor de dorpen er omheen en daarmee voor het hele Toraja Mamasa gebied- zijn ministens verdubbeld en op sommige plekken onherkenbaar veranderd. Van een afstand bekeken is al snel de conclusie te trekken dat de ontwikkelingen niet evenwichtig en niet allemaal positief zijn. Toenemende welvaart brengt z’n eigen problemen met zich mee en het lijkt er op alsof het zo snel is gegaan dat infrastructuur, onderwijs en gezondheidszorg ver achter lopen.

en nu ...

Meer algemeen kan men stellen dat in landen die een relatief snelle economische groei doormaken, ook voor Indonesia geldt dat groei niet gelijkmatig gaat. Grote steden, de gebieden die al het meest ontwikkeld waren, groeien explosief terwijl de binnenlanden achterblijven, stilstaan of zelfs terugvallen.

Voor Indonesia als geheel is de hoop gevestigd op de nieuwe president. Maar er moet nog een inhaalslag worden gemaakt.

Dit is niet alleen de mening van ‘het Westen’ die niet kan denken de wijsheid in pacht te hebben, maar ook of juist lokaal is men hiervan doordrongen. Dat neemt niet weg dat juist in het binnenland waarvoor vanuit de centrale regering in Jakarta minder aandacht is men wel een steuntje in rug kan gebruiken.

Het wiel hoeft niet opnieuw te worden uitgevonden. Vele organisaties over de hele wereld bieden op verschillende manieren hulp. Door naar andere organisaties te kijken en gesprekken aan te gaan, zullen we kijken waar en hoe we het beste kunnen helpen.

Het begint bij meeleven en meewerken!

Agustina

Het grootste deel van de Mamasa-periode is Agustina ‘hulp in de huishouding’ geweest, maar was voor ons als kinderen ook een tweede moeder. Later toen ze haar eigen huishouden had met man en twee kinderen, had ze last van hoge bloeddruk. Mede door korte termijn denken in het medisch advies dat ze kreeg en beperkte financiële middelen kreeg ze een hoge dosis medicijnen voor een korte tijd wanneer het slecht ging en stopte de medicatie wanneer het weer beter ging. Zes jaar geleden kreeg ze een stroke die vrijwel direct fataal was.

Een gebalanceerde doorlopende medicatie had haar misschien kunnen redden …..

ibu Seru en ibu Moses

Beide oudere dames van rond de 80, jarenlang zeer actief geweest onder andere in het verenigingswerk en moeders van een aantal van onze ‘vriendjes en vriendinnetjes’.

Beide zijn getroffen door een (lichte) stroke met een gedeeltelijke verlamming en verminderd spraakvermogen tot gevolg. Door hun beperkingen in bewegingsvrijheid zijn ze aan huis gebonden, waarmee ook een sociaal isolement dreigt.

Thuiszorg, dagopvang en ‘bezigheidstherapie’ met oefeningen kunnen hun leven misschien aangenamer maken …..

[update: beiden zijn inmiddels overleden, in onze gedachten blijven ze ons inspireren]